|
شهادت امام علی (علیه السلام) نمایش عدل انسانیت در تاریخ بشریت است.حیات امام علی (علیه السلام) عدل بود و شهادتش نیز عدل بود.
قتل امام علی (علیه السلام) بزرگ ترین جنایت بشری و قاتل او بزرگترین جانی در تاریخ بشر است.
قاتلی که آزاری از امام علی (علیه السلام) ندیده، رنجی نکشیده، تلخی نچشیده.
امام برای او سرا پا مهر بوده،خیر بوده، سود بوده و او چنین جنایتی نا جوانمردانه مرتکب شد! در مسجد خانه ی خدا! در مبارک ترین ماه های رمضان! در پر برکت ترین شبها، شب قدر!
در سحرگاه نوزدهم ماه رمضان، سال چهلم هجرت، در مسجد کوفه، این جنایت رخ داد و پاکیزه ترین خلق خلق خدا با ضربت شمشیری بر فرق مبارکش، در خاک و خون غلتید و بهترین خلق عالم به دست بدترین خلق عالم کشته شد.
بعد از ضربت، سه روز آن حضرت زنده ماند و در آن سه روز سفارش قاتل را می کرد: مبادا شکنجه اش شکنجه اش کنید، کتک بزنید و یا دشنامش دهید. در موقع قصاص بیش از یک ضربت به او نزنید.
پس از شهادت امام، پیکر پاک و مطهرش را شب هنگام برداشته و به جایی بردند که کسی از آن جا آگاه نباشد و به خاک سپرده شد.
امام علی (علیه السلام) در خانه خدا در کعبه زاده شد، در خانه ی خدا در مسجد کوفه به شهادت رسید. آری حیات امام علی (علیه السلام) از خانه ی خدا آغاز شد و به خانه ی خدا انجام شد.امام علی همیشه با خدا بود و از خدا جدا نبود.
پیکر پاک امام از بیم دشمن، باید شب برداشته شود و به خاک سپرده شود. او که نجات دهنده ی بشریت بود، حیات بخش بشر، خدمتگزار بشر، آسایش بخش بشر باید به دست بشر کشته شده و از بیم بشر شبانه و پنهانی به خاک سپرده شود. تشییع کنندگان آن حضرت فرزندانش بودند و یکی دو تن از یارانش پیکر مطهرش را در نقطه ی مجهولی به خاک سپردند.
« یا وَجیهاً عِندَ الله إِشفَع لَنا عِندَ الله » | 
